Sinemadan Çıkmış İnsan..

Musa Rami ve diğerleri...

Açıkçası bu filmin fragmanlarını izlediğimde içimde hep bir yeni"old boy" şüphesi vardı. Belki de sırf bu şüpheden dolayı merak ettiğim bu filmi epey gecikmeli izleyebildim. Onur Ünlü'nün ilk yönetmenlik denemesi olan bu yapıt artılarıyla, eksileriyle Musa Rami'nin zihinsel çöküşü ile ilişkisini seyirciye aktarmayı başarıyor.

Musa Rami uzun süredir cinayet masasında çalışan ve şubedekilerin hocaları olarak gördüğü bir polis memurudur. Güçlü mafya ailelerinden İzmitliler'in bir ferdini öldürünce, İzmitliler Musa Rami'nin ailesini yok etmeye çalışacaktır fakat Musa Rami'nin gözü aşık olduğu kızdan başkasını görmemektedir. Basit bir hikayesi olmasına rağmen filmin en büyük handikapı aşk ile ailesini kurtarma olaylarının anlatımında bir oran olmaması. Hikaye bir yönde ilerlerken hemen başka bir dala atlıyor. Belki de bu yüzden Musa Rami'nin aşk ve zihinsel problemleri yüzünden olaylara karşı hissizleşmesi çok iyi aktarılamamış. Bir diğer olumsuz yön ise hızlı kamera tekniğinin kötü ve gereksiz kullanılması. Nerdeyse her 2-3 sahnede bir hızlı kamera tekniği kullanılmış ve filmin naif yapısıyla tezat oluşturmuş. Yine de Haluk Bilginer'in artık klasikleşmiş olağanüstü performansı pek çok şeyi unutturmaya yetiyor. Musa Rami'nin replikleri, tavırları ve soğukkanlılığı uzun süre akıllardan çıkmayacak cinsten. Filmin büyük çoğunluğu Musa Rami karakteri etrafında dönüyor ve sırtını Haluk Bilginer'e iyice dayıyor. Zaten filmin belki de "old-boy" ile tek ortak yanı tek kişilik bir şov gibi sırtını başrol oyuncusuna dayaması. Tabii filmin tek olumlu yönü Haluk Bilginer değil. Oyunculuk genel olarak çok iyi, müzikler bir muhteşem, jenerik çok şık tasarlanmış, replikler sağlam..