Sinemadan Çıkmış İnsan..

Armin (Constantin von Jascheroff) uyum sağlamayı başaramayan bir gençtir, her iş görüşmesinden eli boş döner. Çünkü “en sevdiğin renk nedir” sorusuna bile cevap veremez. Ailesi ise onun bir iş sahibi olarak hayata karışmasını ister, nasıl olursa olsun.. Bütün bu baskı ve kimlik sorunları onu işlemediği suçları üstlenmeye iter. Gittikçe bunu bir tutku haline getirir. Bunun üzerinden kendine bir kimlik edinir.

Hayalleri ve gerçekleri arasında bocalayan Armin’i anlatmak için yönetmen de belirsiz bir üslup kullanmış. Armin’in yaşadıklarının ne kadarının gerçek, ne kadarının hayal olduğunu anlamak zor. Toplumsal olduğu kadar hayallerinden anladığımız kadarıyla cinsel kimliğini de oturtamamış durumda. Gerçek hayatında genç bir kadına aşıkken kurduğu hayallerde hep erkeklerle birlikte oluyor. Duvarında hem erkek hem de kadın posterleri var. Aslında hangi dünyası hayal, hangisi gerçek pek de emin olamıyoruz. Armin bir türlü uyum sağlamayı başaramıyor, çünkü standartlara uymuyor. Sürekli olarak gittiği iş görüşmelerinde karşısına hep aynı sorular çıkıyor, ancak o bu sorulara hiç doğru yanıtları veremiyor. Yönetmenin iş dünyasının tek tipliğine karşı da bir eleştirisi var gibi. En azından gençlerin maskeli bir şekilde katıldıkları iş deneyimi böyle bir şeyi düşündürüyor.

Armin’i yalnızca son planda polis arabasına bindirilmişken mutlu görüyoruz, ilk kez o zaman gülümsüyor. Acaba bir yerlere ait olduğunu ve birileri tarafından dikkate alındığını mı hissediyor? Birçok şey söylenebilir; ancak bu filmden çıkarılan hiçbir sonuç kesin değil. Ayrıca yönetmen de yanıtlardan çok sorularla ilgileniyor gibi. İzlenmesi zor filmlerden, ancak kesinlikle üzerinde uzun uzun düşünülmeli.