Oasis
Yaşadığımız bireye dönük toplumda, iyiyi iyi yapan kötüyü ise kötü yapan nedir? Daha açık tabirle iyi neden iyi kötü ise neden kötü bunu yer yer düşünmeden edemiyor insan. Hiç bir zamanda net bir cevabı olmuyor bunun. Ne zaman kafada bir şeyler netleşse yaşanılan başka bir olay her şeyi tekrar altüst ediyor. Düşünceler tekrar değişiyor.
Oasis'i seyrederken tekrar bu düşünceler kafamda canlandı. İnsanın kusurlunun karşısında kusursuz olmanın verdiği iç huzur ile karışık yoğun utanç duygusunu yaşadım bu filmi izlerken. Neyi savunacağımı neyin tarafında olacağımı bilemedim. Tek bildiğim az önce de bahsettiğim gibi içimde bir utanma duygusu olduğuydu. Chang-dong Lee'nin yönettiği filmde Kyung-gu Sol ve So-ri Moon insan üstü bir performans sergiliyorlar. İki özürlü insanın birbirlerini bulup, hayatta varolma çabası anlatan film; Kimi zaman o kadar samimi ve şiirsel bir hale geliyorki, karakterlerin o durumda yaşadığı mutluluğu siz kusursuz halinizle kıskanmaya başlıyorsunuz. Özellikle genç kızın bedenen normal dönüştüğü sahneler, filmin adı olan "Vaha" yada birebir denk düşüyor. Adeta vaha'yı andıran duygu yoğunluğunun tavana vurduğu sahneler bunlar.
Film bittikten sonra tekrar dönüp soruyorsun kendine; Anormal olan kim? Onlarmı yoksa onların bu mutlu hallerini garipseyen bizlermi...
2 yorum:
-
filmi iki yıl önce istanbul film festivali'nde izlemiştim, gerçekten etkileyici bir filmdi, rahata alışkın sinema izleyicisini de oldukça zorlamıştı.
bu yazı sayesinde filmi yeniden hatırladığıma çok sevindim ve hemen tekrar izlemek istiyorum.on
-
toplum olarak genel değer yargılarımızı, kime göre neye göre acaba diye düşündürten. bu değer yargılarımız acaba 2 engelli insan için ne kadar değerli? gibi sorular sordurtan, son zamanlarda izlediğim en önemli filmlerden bir tanesi idi.
on