Sinemadan Çıkmış İnsan..

İnsanların korku filmi izleme amacı nedir? Zaten ilerleyen dakikalarda olduruleceği aşikar guzel kızların küçük şortlarıyla bir oraya bir buraya koşturmaları mı, yerleşik hayatın durağanlığından açığa çıkan adrenalin isteği mi,yoksa gizemli ve doğa üstü şeylerin beraberinde getirdiği cazibe mi? Durumu biraz daha özelleştirelim. Bir vampir filminden beklenenler nelerdir? Bram Stoker's Dracula kılıklı karizmatik vampirler mi, yoksa Underworld konseptli savaşçı ama bir o kadar da duygusal olanlar mı aranır bu tür filmlerde? İnanıp inanmamak size bağlı olan birşeydir, bir filmden neler beklediğiniz de yine sizin deneyimlerinizeve önyargılarınıza bağlıdır; ancak Let the Right on in filminde beklediklerinizin - ya da deneyimlediklerinizin - hiçbirini göremeyeceksiniz. Bu film, sadık korku filmi izleyicilerine farklı bir tür sunuyor.

Beklentilerin çoğu mistik olaylar ya da vahşet üstüne yoğunlaşmışken, "kuzey ışıkları" temsilcisi İsveç'ten gelen bu film, bu beklentilerin hiçbirini size sunmuyor. İlk başta kotu olarak algılanabilir belki bu beklentilerin gerçekleşmemesi, ancak korku filmini korkunç yapan şeyin zaten izleyicinin karakerlerle empati kurarak onların yerine korkması/ yaşadıklarını onlarla beraber yaşaması düşünüldüğünde,kendinden bekleneni layıkıyla yerine getiriyor.

Filmin anakahramanı Oskar, 12 yaşında,okuldaki kabadayı çocuklarda surekli dayak yiyen birçocuk olarak karşımızaçıkıyor.Çok fazla arkadaşı yok, zaten okuldaki zamanının çoğunu diğer çocuklardan dayak yemekten kaçarak geçiriyor. Birgun, apartmanlarına yeni taşınan bir kız çocuğunu keşfediyor,Eli'yi. Ancak Eli'de de bir gariplik var sanki, o buz gibi soğukta hiç üşümüyor,çünkü üşümeyi unutmuş. Bazen olu gibi duruyor,güçsüz, yorgun... Ama ne zaman civarlarda biri oldurulse, sanki yendien doğmuş gibi neşeli...

Film, bu andan sonra kesilip, başlangıç kısmı örneğin bir aile dramını ya da isveçte çocukların yaşadığı zorlukları anlatan bir filmle bağlansa, hiç de aykırı durmayacak bir durağanlıkta. Eli'nin üşüyememesi, ya da Eli'nin "mucizevi" bir şekilde bacaklarını kırmadan bir oraya bir buraya atlayıp zıplaması gibi detaylar,bir şekilde kızın bünyesinin dayanıklı olduğuna falan bağlanabilirse sokaktaki iki çocuktan farkları kalmayacak. Her an bir aksiyon olmasını bekleyen izleyiciler için filmin bu kısmı koku filmi ozelliğini taşımıyor belki ama bence filmin gücü biraz da buradan geliyor. Çok küçük detaylarla hikayeyi kafamızda toparlıyoruz. Hiçbirşey gözümüze iğrençlikle ya da zbamm!! efektiyle sokulmuyor; zaten gerçek hayatta hiçbirşey de Hollywood efektleriyle yaşanmadığına gore,film gerçekçiliğini ve gerçek hayatta yaşanabilme olasılığını bu ozellikleriyle arttırıyor.

Film ilerledikçe Oskar'ın Eli'ye olan aşkı da artmaya başlıyor. Bence bu noktada filmin asıl konusu,küçük bir çocuğun bir vampire aşık olursa ne olabilecekleri oluyor.Film, bu nedenle de daha gerçekçi ve daha korkutucu bir hale bürünüyor. Sevdiğiniz insanın vampir olma olasılığı yeterince korkutucu.

Önemli karakterlerden biri de Eli'nin babası olduğunu tahmin ettiğimiz adam. Eli'nin öğünlerini elinden geldiğince karşılamaya çalışan, lakin bunda başarılı olamayınca da kendini sunmaktan çekinmeyen cefakar bir insan kendisi ki daha sonra arkadaşarımla yaptığım konuşmalarda bu adamın Eli'nin eski sevgilisi olabileceği düşüncesi geldi; filmi bir de bu açıdan izlemek, Oskar'ın sonunu tahmin etmek için faydalı bir yol oluyor.

Bir vampirle küçük bir çocuğun dayanışma sahnesi, filmin doruk noktası ve o kadar başarılı bir sahne ki, ne olduğunu anlayamadan ve mistikliğini/ doğaüstülüğünü gözümüze sokmadan izleyicilerin gözlerinin korku ve şaşkınlıkla büyümesine neden oluyor. Gerçek, aslında ciddi anlamda korkutucu bir gerçek, sakin sakin seyirciye anlatılıyor. Alışıldık korku filmlerinin tam tersi bir şekilde,bütün durağanlığıyla film bizleri korkutuyor.

Korku filmlerini,özellikle vampirli olanları çok seven bir insan olarak bu filmi, korku dalına getirdiği yeni bir anlatım tekniği açısından çok sevdim. Let the right one in'i izlemenizi kesinlikle öneririm, testere serisinin aksine çok daha az kanlı, ancak ondan çok daha korkutucu bir film gerçekliğe çok daha yakın olması sebebiyle....