Sinemadan Çıkmış İnsan..

Türkçe adıyla; korku ruhu kemirir,çok şey düşündüren fakat anlatmakta zorlanıp sadece çok iyiydi diyebildiğiniz filmlerden biri;fakat ben biraz deneyeceğim.

Film genel anlamıyla ilişkilerin her ne kadar iyi gitsede elbet bir tarafın bunu lehine kullanıp,kullandıktan sonra ilişkinin artık sevgiden çıkıp artık bunun tek taraflı sömürüye dönüşeceği fikri üzerine kurulu bir film.Bu Fassbinder'in o dönemde çektiği filmlerde olan bir konudur.Örnek olarak Faustrecht der freiheit filminde bu daha bariz olarak görülebilir.Filme dönecek olursak,aslında herşey faslı bir göçmen işçi olan Ali'nin insanca yaşama isteğinden ötürü başlar.Kendisinden yaşça büyük Emmi'ye aşık olur.Yaşlı bir hanım olan Emmi de Ali'ye aşık olur.İkisi yalnızlıklarını paylaşırlar,mutludurlar;ancak "mutluluk her zaman eğlenceli değildir" Ali,Emmi'nin yakın çevresi tarafından dışlanır.Emmi'nin çocukları,komşuları,Ali ile beraber olduğu için iş arkadaşları tarafından Emmi dışlanır.Herkes aynı şeyi söylemektedir:"araplar hayvandır" ancak onları bu insandışılığa iten ırklarının özellikleri değil tamamı ile toplumdur. "Zaman herşeyi mahveder,iyi veya kötü herşeyi siler" sözü burda kendini doğrular. Emmi ile Ali bir süreliğine hayatlarından uzaklaşırlar,döndüklerinde hayat yavaş yavaş eskiye dönmüştür.Emmi artık komşularıyla eskisi gibi iyi geçinmeye başlamıştır.İş arkadaşlarıyla barışmıştır.Oğlu bile onu ziyarete gelmiştir;ancak Ali'nin bazı şeylerden artık canı sıkılmaya başlamıştır.Düzen onu boğmuştur sanki.Hor görülmek içine işlemiş gibi sanki birden eski hayatına geri dönmek istemiştir.Eskisi gibi kuskus yemek istiyordur...

Filmin sonunu anlatmak istemem.Umarım yazdıklarım film hakkında açıklayıcı olmuştur.Film hakkında son söz şunu söyleyeyim.

"Bazı şeyler,bazı insanlar için gerçekten çok ağırdır."