Jeux D'enfants
2003 tarihli Yann Samuell filmi.
Filmin adını gördüğünüz her yerde Amelie ismine de rastlayacaksınız, hatta bu yüzden ben de hemen buraya yazıyorum. Filmin, Amelie ile Jeunet^nin açtığı “hayal edilen masalsı dünya, şirinlik ve sevimlilik, yanında da güzel bir hikaye” sinemasının devamı gibi görünmesi oldukça doğal. (Belki Jeunet^den öncesi de vardır ama bende yok, benim miladım o.)
Dışlanmış ve farklı bir kız olan Sophie ile hayatın aslında çocuklara anlatıldığı kadar güzel olmadığını erken yaşta öğrenen Julian^ın oyun mu gerçek mi bir türlü anlaşılmayan aşk hikayesini anlatır film. Bir şekilde çocukluklarını tam olarak yaşayamayan insanların, geçmişten sakladıkları küçük oyunlarla büyükler dünyasında var oluşunu izlemek oldukça keyiflidir. "Cap ou pas cap" sorusuna verilen her "cap" yanıtıyla biz de ana hikayemizin yanındaki küçük oyunlarda karakterlerimizle beraber oyuncu olur, filmle birlikte ilerleriz. Başarılı ve benim için özel bir filme imza atan yönetmenin eleştirilebilecek tek noktası, masalsı anlatımda burun kanatma isteğidir sanırım. Filmin kendine has atmosferinden ayrıldığı bir kaç nokta var ki "hiçbir oyun böyle kurallarla oynanmaz, oynanmamalı" diyorsunuz. Yine de Jeux d'enfants, tekrar tekrar izleyebileceğim, kusursuz ve yenilikçi olmasa da "insanın gönlünü hoş tutan, gününü kurtaran filmlerden" birisi.
- En kötüsü sözlerin tamamını hatırlayamamamdı.
4 yorum:
-
bence çok sinir bozucu bir filmdi.filmin amelie'nin kurduğu masum dünya ile alakası yok.karkterler çok itici.insan filmi "izlerken bunlar ne zannediyor kendini" demeden geçemiyor.hele sonlara doğru bir sahnede yolun ortasında durup bir arabanın üstüne çıkıp öpüştükleri bir sahne var.şoför sadece "ne yapıyosunuz siz inin arbamdan" demekle kalıyor.ben şahsen ikisinin bacağına bacağına oklavayı indirip."get the fuck out of here" nidalarıyla eiffel'e kadar kovalardım onları...
on
-
ben de hiç sevmem bu filmi. ama adam kesher'in aksine şoförün "obtenez la baise hors d'ici" demesini tercih ederim.
on
-
Ben bu filmi çok beğendim ama aralarındaki bağın aşk olup olmadığına asla tam emin olamadım. Zaten yaşam da adı tam konulamayan duygularla dolu dersek eğer, film başarılıdır diyebilirim.
Bu blogu bulduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Bütün yazılarınıza baktım ve çoğu izleyeceğim filmler listemde olan filmler. Diğerleri ise, zevkinize güvenip, izlemem gerektiğini düşündüğüm filmler...on
-
Amelie'den beri Yann Samuell 'i çok severim ve izlediğim en iyi filmlerindendir cesaretin varmı aşka.. adından da anlaşılacağı gibi cesaret isteyen bir biçimde yaşıyor karakterlerimiz aşkı.. içinde nefret, kıskançlık, sevgi, oyun.. bir aşk için gerekli olan-olmayan herşey var.. görüntüler de Yann Samuell tadındadır hayran bırakır.. izlerken güler, ağlar, hüzünlenir, kırılır, heycsanlanır ve sinir olursunuz.. izleyiciye birçok duyguyu aynı anda yaşatabilen filmlere bayılırım..
Yann Samuell'in son filmi
L'âge de raison da aynı güzelliktedir.. aama daha az canını sıkarak daha fazla gülümsetir..on