Buda as sharm foru rikht
Utanç adıyla gösterime giren filmi binbir zorlukla izlemeyi başardım. Öncelikle sadece Kanyon’da gösterildiğinden izleyemedim. Kendine defter alamayan bir kızın hikâyesini öyle bir sinemada izlemenin yaratacağı utanç bir yana zaten filmi sadece bir hafta gösterimde tutarak bu utancı yaşamaya bile fırsat bırakmadı salon -daha fazla dayanabileceklerini de düşünmemiştim aslında. Bir haftalık bir kayıp durumundan sonra Alkazar Sineması’nda ortaya çıktı. Nihayet izleyebildim. Filmi izleyememe süreci gözümdeki önemini artırdı ve beklentimi de hayli yükseltti; bu, filmin yarattığı bir durum olmasa da. Ama neyse ki hayal kırıklığı yaşamadım.
Çocukların gözünden anlatılan bir hikâye bu. Baktay kendisine defter alıp komşunun oğlu Abbas gibi okula gitmek ve komik hikâyeler öğrenmek ister. Ama ne annesini ne de defter için gereken parayı bulur. Evden yumurta alıp satarak parasıyla defter almaya çalışır. Nihayet başarır da. Ama kalem almaya parası yetmez, annesinin rujunu alıp okula gider. Ama okula gitmek öyle kolay bir şey değildir orda. Yolda gördüğü çocuklar ruju olduğu için onu günahkâr olmakla suçlarlar. Ayrıca okul da bir türlü gözükmez. Bulduğu okul erkekler okuludur, kızlar okulunda ise ona yer yoktur. Rujuyla bir yer bulsa da kendine bu pek kalıcı olmaz. En azından okulu bulmuştur, dönüş yolunda ise aynı çocuklar onu terörist olmakla suçlarlar, kendileri artık Amerikan askeridir. Kızları dışarıda bırakıp onlardan sadece ruj kullanan günahkârlar yaratan sistem çocukların oyunlarına da bulaşır, onlar da terörist olurlar.
Filmin çok ağlatacağını düşünmüştüm. Ama garip bir biçimde yer yer gülümsetebildi bile. Mohsen Makhmalbaf’ın 20 yaşındaki en küçük kızı Hana Makhmalbaf bu ilk uzun metrajlı filminde ilerde iyi bir yönetmen olacağının sinyallerini veriyor. Çocuk oyuncular konusunda da oldukça şanslıymış yönetmen. Neredeyse her karede görünen Nikbakht Noruz çok iyi gerçekten. Ağlamaktan gülmeye değişen ruh hallerini yansıtmakta o kadar başarılı ki oynamış demeye dilim varmıyor. Belki de yönetmen ona ayak uydurmuştur.
Alkazar Sineması’nın Kanyon’dan daha sabırlı davranmasını umuyorum bu filme karşı. Umarım ikinci haftasını görür de daha fazla insan izleme şansı bulur.
